|
1/10 |
|
Vanaf het eerste jaar doe ik al mee als levende mascotte, Claes Caes!
Het was een spannende tijd, verkleed als mascotte ging ik langs bedrijven en instellingen voor een sponsorgesprek. Met twee mensen van de organisatie die "verscholen"achter mij zaten, wisten wij veel bedrijven te verrasen. Zal deze methode werken? Zullen de bedrijven Kaeskoppenstad steunen? Nou,dat hebben we geweten!
Heel veel dagen hebben wij gestoken in de zoektocht naar sponsoren om het evenement te steunen en uiteindelijk is het ontzettend goed aangeslagen!
Dat Claes Caes in zijn aparte outfit erg opvalt is niet verrasend, maar hij wordt nog veel te weinig herkend. Wist je namelijk dat Claes Caes de levende mascotte van Kaeskoppenstad is?! Kijk maar naar dat mannetje met zijn hoed, kraag en een kaas op zijn hellebaard die op alle flyers en posters terug te vinden is!
Het eerste jaar heb ik me aangemeld als vrijwilliger; helpen bij de op-en afbouw. Lekker sjouwen met strobalen gaf mij goede jeugdherinneringen. Het hoogtepunt dat jaar was zondagmorgen: Bij de ingang was een koe van de hoofdsponsor in het water gegooid. Die koe moest er natuurlijk uit om te pronken voor de duizenden bezoekers. Het polyester beest zat vol met water. Uiteindelijk ben ik maar in de gracht gesprongen om een touw onder de buik te doen, waarna wat sterke mannen het dier op de kant konden trekken. Na mijn duik kreeg ik van een zeer aardig familie aan het Luttik Oudorp een warme douche en een heerlijk ontbijt aangeboden. Zo spontaan, echt fantastisch.
Lees verder door via de pijl rechts.
Ik doe al jaren mee en wil Kaeskoppenstad voor geen goud missen, deze dagen houd ik altijd vrij. Inspringen waar nodig, dat is mijn ding. Zo heb ik leitjes uitgedeeld bij de koterkermis en de Pracktyck van Foreest opgelapt na een flinke storm.
Als vrijwilliger heb ik veel te maken met Jan Roobeek en Mirella Doss. Jan is, zoals bekend, het creatieve brein van een aantal projecten in Kaeskoppenstad en Mirella is een kanjer wat betreft het organiseren en motiveren van de vele vrijwilligers. Wat een genot om met hen samen te mogen werken!
Mijn naam is Ghijsbert van Haerlem. Daar was ik Meestersmid.
Als geen ander kende ik het geheim van de smid en smeedde het ijzer als het vuur heet was.
Bij een noodlottig ongeval werd ik getroffen door een zware balk, met als blijvend letsel een grote bult op mijn rug.
Nu woon ik in Alcmaer in den Waeghtooren en door mijn eerder verdiende geld heb ik bijna de helft van d’Oude stad in mijn bezit.
Ik word door mijn verschijning verstoten door de gegoede burgerij, maar ik kies zelf mijn vrienden en dat zijn doorgaans niet de mensen met geld. Alleen de zuiveren van geest doorzien mijn verschijning en verdienen echte vriendschap. Gekweld door helse pijnen moest ik mijn beroep van Meestersmid opgeven.
Ik ben verre reizen gaan maken op zoek naar “De KRACHT en de MACHT van het VUUR”. Ik heb besloten mijn Energie en Krachten alleen maar ten behoeve van de mensheid aan te wenden en graag vertel ik mijn levensverhaal aangevuld met demonstraties van alle bekende Vuurkunsten.
Ik ben de achterkleinzoon van Claes Corf, een van de belangrijkste belastinginners in de geschiedenis van Alkmaar. Ik groeide op in een gegoede familie waar mijn voorouders altijd de functie van Schout, belastinginner of aanverwant hebben vervuld. Ik ben de oudste zoon van Dirk Sijmonszn. Ik heb van 1557 tot 1561 een goede opleiding genoten aan de Latijnse school en ben leerling van Cornelis Cooltuin.
Deze intellectueel heeft mij de regels der rekenkunst bijgebracht, en inspireerde mij ook tot het protestantse geloof. In de lesbanken ontstaat er een hechte vriendschap met een zoon van een rijke herenboer. Met hem hef ik de eerste (onrechtmatige) belasting bij de pont en daarmee zetten wij onze eerste schreden naar ons uiteindelijke beroep, belastinginner van de stad Alkmaar.
Lees ook het verhaal van belastinginner Stael >
Ik kom uit een goed katholiek gezin. Ik hecht meer aan een functioneel netwerk dan aan het, recht toe recht aan, duiden van regels. Dat is meer iets voor mijn goede vriend Schraep. Hij vult mij aan, waar ik te kort kom. Ik ging ooit naar school met Schraep. Al snel werd duidelijk dat hij met zijn administratieve vaardigheden en ik met mijn overredingskracht en netwerk (Gijsbrecht van Haerlem is een goede vriend van mij), een buitengewoon effectief stel belastinginners vormen.
Wat mij in het leven nog het meest verbaasde, is dat met een overtuigend verhaal mensen bereid zijn voor alles te betalen. In onze jonge jaren hebben wij onrechtmatig veel geld geïnd van buitenpoorters die het riviertje “De Rekere” over wilden. Dat ging van een leien dakje totdat wij, pas na maanden, werden betrapt. Dit was typisch het leven van Schraep en mij. De Gemeente wilde onze talenten wel inzetten in ruil voor strafvermindering. Zo is het dus gekomen……
Na een oproep om te helpen met het naaien van kleding voor Kaeskoppenstad, heb ik mij destijds opgegeven. Het is inmiddels al weer 8 jaar geleden en ik ga nog steeds elke zaterdag in het voorjaar met mijn naaimachine naar die geweldige ruimte in de Telefooncentrale.
Een gezellig groepje dames die onder het genot van een kopje koffie en een koekje de machines er flink op los laten ratelen. Een ieder kan kiezen wat men wil naaien uit de reeds geknipte kledingstukken. En ieder jaar kijken wij weer uit naar het fantastische Kaeskoppen-weekend. Wij zien dan toch wel met een beetje trots hoe de figuranten erbij lopen. Ik hoop dit nog een aantal jaren mee te maken want betere vrienden kun je er niet maken!
In de late middeleeuwen waren er geen doktoren zoals nu. Er waren wel geneesheren en dat waren meestal apothekers. De medische kennis was nog zeer beperkt. Hygiëne was nog geen probleem omdat de bacterie nog niet was ontdekt.
Er waren verschillende gilden die medische handelingen uitvoerden. Het hoogst in aanzien waren de geneesheren. Onderaan stonden de chirurgijnen. Deze chirurgijnen waren in feite niets meer dan slagers die benen en armen konden amputeren. Verder bestonden de geneesmethoden uit bloedzuigers, klysma's of pulgaties. Ook werden gaatjes in de schedel geboord om de druk te verlichten.
Pieter van Foreest (een geneesheer uit Delft) verzamelde verschillende praktijken onder één dak en vormde daarmee in feite het eerste ziekenhuis van Nederland. Dit ziekenhuis, de Pracktyck van Foreest, zal ook terug te vinden zijn in Kaeskoppenstad. Hier zullen vele operaties plaatsvinden, maar wat dacht je van een bevalling in de 16e eeuw? Ook dit gebeurt bij de Pracktyck van Foreest!